معرفی نامه

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و احترام خدمت همه کاربران عزیز و محترم. بنده یک فرد دغدغه مند و انگیزه مند در زمینه مهدویت و ایجاد تمدن نوین اسلامی و مهدوی هستم، وخواهان کار کردن در زمینه های ایجاد مقدمات ظهور حضرت ولیعصر{روحی فداه} می باشم.

در این سایت سعی میکنم تا برخی از مطالب مهدویت و مقدمات و مستلزمات ایجاد تمدن مهدوی را به اشتراک گذاشته تا افراد مورد نیاز حضرت صاحب العصر و زمان(عج الله) فراهم شده و ظهور حضرت حجت ابن الحسن(ردحی فداه) را به تعجیل بیندازیم.

ودر ضمن مباحث هر از چند گاهی برخی از دلنوشته ها و داستان های فرعی خودم را هم به اشتراک خواهم گذاشت.

#امام_زمان

🔴 یک فرمول برای تعجیل در ظهور

🔹 امام زمان علیه‌السلام: 
و چنانچه شیعیان ما -خدا به طاعت خود موفّقشان بدارد- قلباً در وفاى به عهدشان جمع مى‏ شدند، نه تنها سعادت لقاى ما از ایشان به تأخیر نمى‏ افتاد، که سعادت مشاهده ما با شتاب به ایشان مى‏ رسید و اینها همه در پرتو شناخت کامل ما و صداقت محض نسبت به ما مى‏ باشد. (1)

🔺 مقام معظم رهبری: 
بسیج عبارت از آن تشکیلاتی است که اعضای آن در یک مجموعه عظیم، منسجم، آگاه، متعهد، بصیر و بینای به مسائل کشور گرد آمده‌اند، مجموعه‌ای که دشمن را بیمناک و دوستان را امیدوار و خاطر جمع میکند. بسیج در حقیقت مظهر وحدت مقدس میان افراد ملت و مظهر عشق، ایمان، مجاهدت و آمادگی کامل برای سربلندکردن کشور و ملت است. (2)

✍️ 1️⃣ امام زمان علیه‌السلام فرمودند اگر شیعیان ما با شناخت کامل و صداقت محض نسبت به ما، با هم یک‌دل شوند، ظهور نزدیک می‌شود.

2️⃣ مقام معظم رهبری، بسیج را اجتماعی از انسان‌های آگاه، متعهد، بصیر، عاشق، مؤمن و مجاهد می‌داند.

🔵 اگر تفکر بسیجی تبدیل به گفتمان غالب جامعه ایرانی، اسلامی و جهانی شود؛ به عصر ظهور نزدیک خواهیم شد.

 

#زنگ_تفریح_داستان

داستان جوراب نکبتی
سه، دو، یک، حرکت.
مسابقه آغاز شد. مسابقه دوچرخه سواری بین من و حسین. 
هر شب بعد از نماز حج آقا، تا رسیدن به خونه مسابقه می دادیم. هرکس دوم 
می شد باید جوراب های نکبتی نفر اول رو با دست می شست.
خب از اونجائیکه خیلی به تمیزی جوارب هامون اهمیت می دادیم و بچه های تر 
و تمیزی بودیم، جوراب هامون انقدر کثیف و سیاه شده بود که مثل گچ به خوش 
شکل گرفته بود. و خلاصه در یک کلام، ماشین لباس شوئی هم دلش نمی اومد 
بهش دست بزنه. دیگه خودتون ببینید چقدر برد و باخت حیاتی بوده.
این انگیزه وافر جورابی باعث شده بود تا با تمام توان و قدرت رکاب بزنیم.
خب چون من چاق تر بودم اکثر اوقات مسابقه رو باخته و مجبور به شستن 
جوراب های نکبتی برادرم می شدم. واقعا تحمل شدنی نبود.😂
یک شب با خودم عهد کردم که دیگه نبازم. جوراب هام رو تا زانو کشیدم بالا، 
زیپ کاپشنم رو بالا کشیدم و پریدم روی دوچرخه.😌

سه، دو، یک، حرکت.
مسابقه جوارب نکبتی شروع شد. با تمام سرعت و قدرت و کله خری رکاب می زدم.
سرعت ماورائی ای گرفته بودم. 
این نکته رو بگم، خیابونی که در اون مسابقه می دادیم سراشیبی بود و در آخرش هم
یک چهار راه خر توخر بود.پس علاوه بر سرعت زیادی که با رکاب زدن بدست 
آورده بودم، سراشیبی هم سرعتم رو ده برابر کرده بودم.
از حسین خیلی جلو افتاده بودم، بد بخت با خودش می گفت دیگه امشب جوراب 
نکبتی های مهدی رو باید بشورم. توهمین خیالات بودم که یک دفعه متوجه شدم که 
حسین نامرد ترمز های من رو بریده.
خدابراتون نخواد. با سرعت حضرت فیلی ای که داشتم وارد چهارراه شدم و نزدیک 
بود برم زیر ماشین ارتباط مستقیم با خدا یعنی حضرت پراید که یک دفعه فرمون رو 
دادم به چپ و با سرعت حضرت فیل من و دوچرخه و دیوار مدرسه باهم پیوند 
عاشقانه خوردیم.
و خلاصهدر یک کلام، نابود شدم، نابودا. بد تر از همه اینها علاوه بر باختن مسابقه 
از اون شب تا دو هفته نتونستم سوار دو چرخه بشم و مجبور به شستن جوراب های 
نکبتی حسین شدم. اون هم نامردی نکرد و تمام جوراب هایی که از قرن بوق تا قرن 
دوغ داشت رو آورد و من رو مجبور به شستن شون کرد.
واقعا دعا می کنم، خدا براتون نخوااااااااااااااااااااد.